En....weer een sportwedstrijd

Deze keer zijn we naar een ijshockeywedstrijd geweest, samen met Alberts ouders (zij waren 2 weken in de VS).
Afgelopen woensdag naar het Barclays Center, middenin Brooklyn. Het was een preseason-wedstrijd (dan zijn de kaartjes nog betaalbaar): New York Islanders - New Jersey Devils.

 

 

Normaal gesproken ben ik niet zo'n ijshockeyfan, maar het was toch wel erg leuk om te zien. Er gebeurt van alles: het is best een kunst om de puck goed te blijven volgen. Het gaat razendsnel. En de spelers worden regelmatig tegen de boarding geduwd, ook waren er verschillende schermutselingen. De wedstrijd is 3x20 minuten (met 18 minuten rust tussendoor), maar de tijd gaat alleen door als de puck in beweging is. In totaal duurt de wedstrijd ongeveer 2,5 uur. Avondvullend dus. En... wij zijn weer een Amerikaanse ervaring rijker!

En natuurlijk was ook in dit stadion weer genoeg te eten en drinken. En ook hier, zoals bij alle sportwedstrijden, startte de wedstrijd weer met het zingen van het Amerikaanse volkslied. Bij de wedstrijden waar wij zijn geweest, was er steeds een zanger(es) die het volkslied live zong. Al een keer een meisje van een jaar of 9 gezien die prachtig zong in een vol stadion, deze keer was het een volwassen man.

 

En verder genieten we natuurlijk ook van de wedstrijden die Byrthe en Jarne spelen.

Het High School sporten is erg belangrijk in Amerika. Alle uitslagen komen in de krant. Voor Byrthe natuurlijk erg leuk dat ze in een Amerikaanse krant staat. Ben er nog niet achter in welke krant, in ieder geval niet het gratis huis-aan-huis-blad. Heb alleen van de door haar gewonnen wedstrijden krantenartikeltjes gekregen van een moeder van één van haar teamgenoten. 

 

En Jarne is druk aan het baseballen. Vindt hij erg leuk. Naast het goed kunnen vangen, gooien, slaan en lopen, blijkt het een behoorlijk tactisch spel te zijn. Albert en ik raken er ook steeds beter in thuis. Inmiddels heeft Jarne 2 wedstrijden gespeeld (beiden gewonnen) en heeft zelf ook al punten binnen kunnen halen. Het veldwerk is iets moeilijker, maar daar wordt vandaag op getraind. En er zitten jongens in het team die dat erg goed kunnen. Jarne is de enige nieuweling, de rest speelt al jaren baseball. Maar de coaches zijn erg tevreden. In de mail na de eerste wedstrijd stond: 'A special mention that Jarne got a hit in his first pitch in his first game ever. Great job Jarne!'

En zijn eigen shirt is klaar, dus morgen speelt hij niet meer als 'Kirk' (geleend shirt), maar als 'Sikkema'.



Naast baseball speelt Jarne sinds vorig weekend ook voetbal (donderdag trainen, zondag wedstrijd). Gaat er wel iets anders aan toe dan in Nederland. Het veld afgelopen zondag was een behoorlijk knollenveld. Morgen speelt Jarne thuis, dat veld ziet er iets beter uit.
We kwamen er vorige week achter dat we onze eigen stoeltjes mee moeten nemen naar voetbal. Alle ouders zaten op campingstoeltjes naar de wedstrijd te kijken. Ziet er wel grappig uit en morgen zal ik daar ook vrolijk aan mee doen. Al doende leert men!

Back to school night

Op de kalenders van de scholen stond 'back to school night'. Tot een week geleden dacht ik dat de kinderen die avond naar school moesten. Maar wat bleek...... de ouders mogen 'back to school'. Gelukkig kregen we op tijd een mail met informatie.

Afgelopen donderdag 'back to school night' op de High School.
Alle ouders (grades 9 t/m 12) kwamen eerst bij elkaar in het auditorium (prachtige concertzaal). Daar startte de avond met een fotopresentatie van allerlei activiteiten binnen de High School (veel sport) en foto's van een schooldag van een 'Ram' (Ramsey High School, everyone is a ram). Vervolgens werd de avond geopend met de 'pledge of allegiance'. Dus ook wij hebben nu kunnen ervaren wat de kinderen elke dag ervaren: hand op het hart, kijken naar de Amerikaanse vlag (is in alle lokalen aanwezig) en de pledge opzeggen:
'I pledge allegiance to the flag of the United States of America, and to the republic for which it stands, one nation under God, indivisible, with liberty and justice for all'.
Een bijzondere ervaring!
Daarna een verhaal van de principal. Het is wel duidelijk dat het high school leven erg belangrijk is in Amerika. De school is van de leerlingen, leerlingen krijgen de ruimte om zich te ontplooien op allerlei vlakken. Er zijn bijv. heel veel verschillende clubs waar de leerlingen aan mee kunnen doen. Deze clubs komen tijdens de lunch, na schooltijd of 's avonds bij elkaar. De school is ook 's avonds open. Belangrijk dat de leerlingen leren om kritisch te zijn, vragen te stellen, hun eigen weg uit te stippelen, zelf beslissingen te nemen en dat alles met het oog op hun toekomst. De docenten in de school zijn altijd bereikbaar om de leerlingen hiermee te helpen. Dit is natuurlijk makkelijk gezegd door de directeur, maar ook in de verhalen van de docenten later op de avond kwam dit steeds terug.
Na deze opening konden we Byrthes rooster volgen, zodat we langs al haar docenten kwamen in de lokalen waar Byrthe ook les heeft. Dus bij bijv. Engels zaten we in het lokaal met de ouders van de leerlingen waar Byrthe les mee heeft. Bij elk vak zat je ongeveer 8 minuten en dan weer door naar het volgende lokaal. De docenten hadden precies genoeg tijd om zichzelf voor te stellen en te vertellen hoe het jaar eruit gaat zien.
Zo hebben we een goede indruk van de docenten en de vakken gekregen. Elke docent was even enthousiast en echt opvallend hoe behulpzaam ze zijn. Boodschap was om je zoon/dochter vooral te stimuleren om bij docent langs te gaan als ze vragen hebben. De docenten zijn zowel voor als na schooltijd beschikbaar voor hulp en ook vaak tijdens de lunchpauze. Ook aan ons werd de boodschap gegeven dat we vooral contact op moeten nemen als we ons ergens zorgen over maken en daarmee niet te lang moeten wachten. Het lijkt erop dat Byrthe in goede handen is op deze school. Ons gevoel was na deze avond in ieder geval erg goed.
Overigens wel bijzonder dat de docente Frans niet wist dat Byrthe uit Nederland kwam. Ze wist wel dat Byrthe nieuw op school was, maar niet dat ze niet-Amerikaans is. Ze vond Byrthes accent als ze Frans spreekt al wel apart.....

Gisteravond de 'back to school night' op de Middle School gehad. De opzet van de avond was hetzelfde als op de High School. Dus ook gezamenlijk begonnen met de pledge en een verhaal van de assistant principal (de principal was verhinderd). Daarna Jarnes rooster gevolgd. Het gevoel was min of meer hetzelfde: enthousiaste behulpzame docenten. Wel duidelijk te merken dat de Middle School nog iets 'beschermender' is. Alles is wel gericht op de leerlingen een goede voorbereiding te geven op de High School.

Twee leuke avonden waarmee we een goed beeld van de docenten en de scholen hebben gekregen. Ik vond het een mooie opzet, omdat je op deze manier elke docent toch even ziet. Nu hebben de kinderen hier minder vakken dan op een middelbare school in Nederland. In Nederland zou de avond wel erg lang duren met deze opzet. Maar wie weet.... weer een nieuw idee voor scholen.

Is de High School zoals in de film?

Na twee weken High School heeft Byrthe een aardig beeld van hoe het er op een High School aan toe gaat. Maar daar kan ze zelf het beste over vertellen:

Ik zit nu bijna 2 weken op de High School. Ik zit in de 9th grade, de jongste jaarlaag. Iedereen heeft een eigen rooster, mama heeft hier eerder ook al over verteld. Dat je geen vaste klas hebt was in het begin raar om voor te stellen en ook extra spannend, maar ik weet nu de weg en ik ben er al helemaal aan gewend. Mijn rooster kan natuurlijk nog wel veranderen, omdat het moeilijk in te schatten is op welke niveaus ik ben. Ik heb bijvoorbeeld English Second Language, dat is extra Engels om de taal te leren. Daar mag ik vanaf morgen mee stoppen en daarom wordt mijn rooster weer aangepast!

Er zijn een heleboel films over High Schools of die zich in High Schools afspelen, bijna iedereen heeft wel een beeld bij een High School. Er zijn inderdaad langwerpige kluisjes met cijfersloten, dat vond ik zelf heel erg cool! Maar het is wel anders dan in films natuurlijk. De lessen zijn gewone lessen, net zoals in Nederland en er zijn niet zoveel verschillende groepjes zoals je in films vaak ziet, bijna iedereen kan het goed met elkaar vinden.

Afgelopen vrijdag was er een 'pep really', het was ook 9/11 dus het was een andere 'pep really' dan normaal. Alle sportteams van de school, zelf zit ik in het tennisteam, moesten zichzelf presenteren met een grappig dansje of toneelstukje. Verder gingen de cheerleaders optreden en de captains van de teams iets vertellen over hun sport. Speciaal voor 9/11 ging er een meisje uit de bovenbouw het Amerikaanse volkslied zingen terwijl de rest van de school naar de Amerikaanse vlag keek. Het coole aan deze 'pep really' was dat het echt net een film was! Ik vond het echt super gaaf! Alles was versierd met ballonnen, sterren, slingers etc. Alles was blauw en goud! Het Ramsey football team heeft zelfs een mascotte! Dit vond ik echt een hele coole ervaring!

Iets raars, wat we in Nederland niet gewend zijn, is dat er elke dag de pledge of allegiance (trouw aan de Amerikaanse vlag) wordt voorgelezen. Iedereen staat dan op, doet zijn/haar rechterhand op zijn/haar hart en kijkt naar de Amerikaanse vlag terwijl ze hardop meepraten.

Ik heb al leuke mensen leren kennen! Iedereen vindt het erg interessant dat ik uit Nederland kom. Als ze vragen waar ik vandaan kom en ik antwoord 'uit Nederland', worden ze gelijk helemaal enthousiast. Iedereen is heel aardig en ik heb ook al een vast lunchgroepje.

Alle lessen in het Engels, dat leek in het begin echt onmogelijk, maar eigenlijk is het wel te doen. Het went echt super snel, ik zou het nu al raar vinden om alles weer in het Nederlands te hebben. Sommige vakken, bijvoorbeeld Biologie, zijn wel lastig door de taal omdat je daar heel veel moet lezen. Ik heb al een paar toetsen gemaakt en daar heb ik goede punten voor gehaald, dus de lessen zijn geen probleem! Ik heb zelf het idee dat mijn Engels al verbeterd is! 

Ik mis Nederland al wel, maar ik hoop dat ik hier ook goede vriendinnen krijg en dat het bijna net zo leuk wordt als in Nederland. We zijn hier nu alweer 8 weken en het bevalt tot nu toe beter dan verwacht. Ik hoop dat jullie het leuk vonden om iets van mij te horen!

Verbazing: verkeer rond schooltijden

Vandaag de 5e schooldag. Het gaat boven verwachting met Byrthe en Jarne, hoewel ze na een schooldag behoorlijk moe zijn. Beiden hebben al veel nieuwe kinderen leren kennen en kunnen het Engels best goed verstaan. Byrthe krijgt op school regelmatig complimenten over haar Engels. Ze hoopt wel dat het niet al te lang gaat duren totdat ze vlot mee kan praten tijdens de lunchpauze.
Beiden krijgen op school ESL (English as second language). Daar merken ze dat ze een stuk verder zijn met Engels dan de andere leerlingen. Overigens zit Jarne maar met 1 andere leerling bij ESL en Byrthe heeft 3 klasgenoten.

Alle lessen volgen in het Engels en het bijbehorende huiswerk maken is behoorlijk pittig. Het is een hele toer om de teksten voor bijv. geschiedenis goed te begrijpen en daar dan ook nog vragen bij te maken (vind ik zelf ook....). En bij het reguliere Engels heeft Byrthe nu moeilijke woorden. Dat is voor het vak Nederlands al lastig, laat staan voor Engels.....
Huiswerk maken kost voorlopig dan ook wat meer tijd. Op de IPad kunnen ze hun huiswerk vinden, maar dat is behoorlijk onoverzichtelijk (vinden wij). En het lukt ook niet altijd om de bijbehorende documenten te downloaden. Tja, dan houdt het op. Dan maar weer een vriendelijk mailtje naar de docent en hopen dat hij/zij een beetje coulant is. Op de IPad staat ook gelijk in rode letters 'too late' als je het huiswerk niet op tijd instuurt..... Niet echt motiverend.... We moeten er nog achter komen hoe strikt de docenten hier zijn, want het lijkt erop dat je huiswerk meetelt in je cijfers.

Ik had al gehoord dat er behoorlijk wat wordt afgetoetst op Amerikaanse scholen. En dat lijkt te kloppen: Byrthe heeft gisteren haar 1e toets gehad (over de 52 lab-regels van biologie) en morgen heeft ze er maar liefst 4. Dat wordt stampen vanavond!
Jarne heeft tot nu toe 1 onverwachte toets bij wiskunde gehad. Waarschijnlijk was dit een test om te kijken hoever iedereen is met wiskunde. Dat hoopt hij wel, want het was erg moeilijk (zowel de wiskunde als het begrijpen van de vragen in het Engels).

Maar.... waar ik eigenlijk iets over wilde vertellen is het verkeer rond schooltijden. Ik kijk daar met verbazing naar. Opvallend is dat veel kinderen met de auto naar school worden gebracht (kinderen die verder dan 2 mijl van school wonen, komen met de schoolbus). Dit betekent dat er een file richting de school rijdt, je met z'n allen achter elkaar stil staat en overal kinderen uit auto's stappen. Nu doen wij daar al aardig aan mee: Byrthe wordt 's ochtends meestal door Albert afgezet (op weg naar zijn werk). Ze moet nl. 2 dikke rugzakken mee: tennistas en schooltas. Die schooltas is aardig zwaar: dat er met de IPad gewerkt wordt, wil niet zeggen dat er geen boeken gebruikt worden. En een studieboek hier is gelijk een heel dik en zwaar boek. De fietsen hier kennen geen bagagedrager: oftewel ..... brengen en halen .....

Jarne gaat meestal op de fiets naar school, maar vandaag moest hij zijn grote trompetkoffer mee, dus heb ik het naar school brengen mogen ervaren. Fijn in de file.....

Op verschillende plaatsen staan brigadiers om de kinderen die lopend naar school gaan te helpen met oversteken. Natuurlijk prima, maar dat betekent ook dat een kruispunt met stoplichten volledig stil wordt gelegd om een kind te laten oversteken. Een kind hoeft dan niet voor het rode voetgangerslicht te stoppen.
Heel fijn dat kinderen hierdoor veilig door het verkeer gaan, maar eerlijk gezegd heb ik er ook vraagtekens bij. Door het vele brengen en halen met auto's en de kinderen altijd te helpen met oversteken, krijgen ze de verkeersregels en het verkeersinzicht niet van jongs af aan mee. En als ze 16 zijn, mogen ze onder begeleiding van een volwassene (bijv. één van de ouders) achter het stuur....
Heb zelf het idee dat het voor kinderen beter is om zich zelfstandig door het verkeer te begeven (waar dat mogelijk is). Hoewel dat in het begin heel spannend kan zijn.

En nu de kinderen op school zijn, heb ik tijd om wat meer rond te kijken. Ben begonnen met zoeken naar tennismaatjes. Ben langs een aantal tennishallen gereden om te vragen of ik ergens aan kan sluiten. Ze vragen dan natuurlijk  naar mijn niveau, maar hier werken ze met andere 'ratings' dan in NL. Dus dat is lastig te vergelijken. Ga nu op een paar plekken een keer meedraaien om te kijken waar ik aansluiting vind.

Zal volgende keer laten weten hoe mijn zoektocht gaat. Jarne is inmiddels bij een baseballteam aangesloten, heeft zijn eerste twee trainingen gehad. Vond hij erg leuk, voelde zich erg welkom en hij heeft al heel veel geleerd. De andere jongens baseballen al een aantal jaar, dus hij heeft wat in te halen. De training wordt gegeven door vaders van teamgenoten. Geweldig om te zien hoe positief de trainers hier coachen. Ook teamgenoten geven op een positieve manier tips. Mooi om te zien! A.s. zondag is de eerste wedstrijd.  

Byrthe heeft vandaag haar eerste competitiewedstrijd tennis (tegen team van een andere high school). Nog niet helemaal zeker of het door kan gaan, want .... bijna niet te geloven..... maar vandaag regent het. Is de 2e dag met regen sinds we hier zijn....

Schooljaar is begonnen

Vandaag de 2e schooldag voor Jarne en Byrthe. Heb ik tijd om jullie te laten weten wat mijn eerste indrukken zijn van de scholen hier.

Heb al een keer geschreven dat het een hele administratie (incl. medische verklaringen) is om de inschrijving volledig rond te hebben. Maar inmiddels zijn de kinderen naar school, ontvangen we mails en brieven en kunnen we inloggen op de schoolsites. Dus het regelstuk is gelukt.

Het lijkt erop dat Amerikanen zich overal voor in willen dekken. Toen we de auto kochten, moesten we er bijv. voor tekenen dat ons was verteld dat we voor een x bedrag onze auto aan binnen- en buitenkant konden laten behandelen, zodat je minder snel vlekken krijgt. Zo kunnen we de verkoper niet aansprakelijk stellen .....

Ook de scholen zijn hier goed in. Zo hebben we op de schoolportal aan moeten klikken dat we allerlei informatie hebben doorgenomen en het daar mee eens zijn. En dat is een hele lijst, o.a. dat we medische zaken gelijk doorgeven, dat we ons kind geen medicatie meegeven (mag alleen via de 'schoolnurse'), dat we alle schoolregels kennen en met onze zoon/dochter hebben doorgesproken, dat we de brieven hebben gelezen welke bestrijdingsmiddelen worden gebruikt op het schoolterrein, etc.etc.
Na een stuk of 20 'ja's' te hebben ingevuld (en dat 2x, voor beide kinderen), denk ik dat we ook dit deel van het regelwerk af hebben.

Maar goed de scholen zelf:
Ramsey High School:
alle kinderen volgen de 9e t/m 12e klas (grades) op de High School. Overigens zeg je hier niet 'ik ga naar de 9e klas', maar 'ik ben een freshman'. In de 10e klas ben je een sophomore, in de 11e een junior en in de 12e een senior.
Om je diploma te halen, moet je een bepaald aantal credits halen. De meeste credits zijn ingevuld met verplichte vakken, zoals 20 credits Engels, 15 credits wiskunde, 15 credits science, 10 credits worldlanguage, 10 credits Amerikaanse geschiedenis, 10 credit arts, elk jaar 5 credits PE (gym). En een aantal credits zijn vrij in te vullen. Als je na de High School naar college wilt, zijn er extra verplichtingen.
Alle vakken zijn op verschillende niveaus te volgen. Voor de meeste vakken zijn er drie niveaus. Aan het niveau dat je wilt volgen, worden eisen gesteld. Voor het hoogste niveau heb je o.a. een aanbeveling van je docent nodig, moet je het jaar ervoor bepaalde cijfers of een minimumscore op een 'toelatingstest' hebben gehaald.
Het mooie van dit systeem is dat je niet elk vak op hetzelfde niveau hoeft te doen (zoals in NL). Je kunt het ene vak op het hoogste niveau doen en een ander vak op het laagste niveau.
Doordat alle leerlingen hun eigen vakken (en niveau) kiezen, heeft iedereen een individueel rooster. Wel lastig dat je elk uur in een andere klas zit en er dus altijd zelf voor moet zorgen dat je in het goede lokaal zit. Je kunt niet relaxed achter je klasgenoten aan lopen.
Het kan zijn dat je vakken volgt met leerlingen uit hogere klassen. Byrthe zit bijv. bij Latijn,  Frans en Biologie met leerlingen uit de 10e, 11e en zelfs 12e klas. Dit is wel even wennen, zit je bij leerlingen die 3 jaar ouder zijn!
Nu maar hopen dat de niveaus een beetje goed zijn ingeschat voor Byrthe. Want dat is natuurlijk wel lastig. Maar goed... mocht het niet helemaal passen, dan kan het niveau in de komende weken veranderd worden. Nadeel is wel dat haar rooster hierdoor verandert en ze weer in andere klassen komt.

Ook interessant is dat er (vanaf de 7e klas) veel met de IPad gewerkt wordt. Elke leerling krijgt een IPad van school te leen. Dit betekent heel wat minder gesleep met boeken dan in NL. Wel belangrijk dat zo'n IPad goed werkt. Byrthe heeft nogal wat opstartproblemen. Hopelijk worden die vandaag verholpen. Als je niet kunt inloggen, kun je helemaal niets. En daarna wennen hoe het allemaal gaat met zo'n IPad. De andere leerlingen hebben al 2 jaar met de IPad gewerkt op school. Byrthe verzuchtte gisteren al 'geef mij maar gewoon boeken'. Eens kijken hoe ze daar over een paar maanden over denkt.

E. Smith Middle School:
voor de 6e t/m 8e klas (groep 8 + 1e 2 klassen VO in NL) gaan de leerlingen naar de Middle School. Per jaarlaag zijn er meer dan 200 leerlingen. Er zijn ongeveer 10 homeroomclasses' per jaarlaag. Jarnes homeroom bestaat uit 22 leerlingen.
Ook op de middle school heeft iedereen een eigen rooster. Dit heeft er weer mee te maken dat je vakken op verschillende niveaus kunt volgen en dat er soms ook keuze is. Jarne heeft bijv. Frans, maar had ook Spaans kunnen kiezen. Het lijkt erop (maar dat is nog geen zekerheid na 1 dag school) dat de ochtend start en de middag eindigt in de homeroom. En tussendoor volgt iedereen zijn eigen rooster. Jarne zit wel altijd bij 7e klassers in de les. Elke jaarlaag heeft een eigen deel in het gebouw. Ook wordt er per jaarlaag lunchpauze gehouden. Ze kennen hier trouwens alleen een lunchpauze (geen kleine pauze in de ochtend en/of middag). Geldt ook voor de High School.

Jarne krijgt vandaag een IPad. Zijn voordeel is dat alle klasgenoten voor de eerste keer met een IPad gaan werken op school, dus iedereen moet alles nog leren.

De eerste dag
Byrthe en Jarne kwamen gisteren allebei positief uit school. Ze hadden al veel nieuwe kinderen leren kennen en de medeleerlingen zijn erg behulpzaam. Ze waren allebei wel erg moe. Zo'n hele dag Engels om je heen horen is behoorlijk pittig. Bovendien had Byrthe na afloop van haar schooldag ook nog tennistraining.
Byrthe baalde wel dat ze gelijk huiswerk voor Latijn had gekregen. En voor Biologie moest ze van alles downloaden op haar IPad, maar dat lukte helaas niet, omdat ze niet kon inloggen. Dat is dan wel balen.....
Het Engels verstaan gaat Byrthe al heel goed af, ook bij Jarne ging dat best aardig. Hij heeft veel dingen opgepikt gisteren. Het Engels zullen ze de komende weken wel snel oppakken.

We hadden gehoopt dat ze de afgelopen maand Engelse conversatieles zouden kunnen krijgen, maar helaas is dat niet gelukt. Overal waar ik het vroeg werd gezegd, dat komt wel als ze op school zitten. Engelse les voor volwassenen is wel te vinden, maar voor kinderen kan dat blijkbaar alleen op school.

Vanochtend was het wel even pittig. Byrthe moet al om 7.55 uur beginnen, dat is wel even wennen. Als we eenmaal in het ritme zitten, zal dat wel beter gaan. Jarne begint om 8.19 uur.
A.s. maandag is een vrije dag: Labor Day. Dus lekker lang weekend!
Jarne heeft zaterdag zijn eerste baseballtraining. Zijn outfit is aangeschaft, er wordt flink geoefend in de tuin. Benieuwd hoe het zaterdag gaat!