vrijdag 23 december 2016
maandag 28 november 2016
We komen al in kerststemming!
Afgelopen donderdag was het Thanksgiving, dus een lekker lang weekend!
Scholen hadden woensdag een halve dag, het weekend begon vroeg! En een echt vrij weekend, want voor (vandaag) maandag huiswerkvrij. Thanksgiving is een familieweekend. Er wordt heel wat afgereisd in de VS. Heb van verschillende mensen gehoord dat Thanksgiving het enige weekend per jaar is dat de hele familie bij elkaar is.
Wij zijn woensdagmiddag richting New York gereden. De stad is al (bijna) helemaal in kerstsfeer. Geweldig voor een wandeling! De lichtjes in de wereldberoemde kerstboom bij Rockefeller waren nog niet aan, dat gebeurt komende woensdag.
Scholen hadden woensdag een halve dag, het weekend begon vroeg! En een echt vrij weekend, want voor (vandaag) maandag huiswerkvrij. Thanksgiving is een familieweekend. Er wordt heel wat afgereisd in de VS. Heb van verschillende mensen gehoord dat Thanksgiving het enige weekend per jaar is dat de hele familie bij elkaar is.
Wij zijn woensdagmiddag richting New York gereden. De stad is al (bijna) helemaal in kerstsfeer. Geweldig voor een wandeling! De lichtjes in de wereldberoemde kerstboom bij Rockefeller waren nog niet aan, dat gebeurt komende woensdag.
woensdag 9 november 2016
I dit it!
Zondag was het eindelijk zover: de NYC marathon!
Ingeschreven in januari, in maart gehoord dat ik ingeloot was en daarna trainen!
Een marathon lopen stond op mijn bucketlist en als je deze dan kan lopen in New York, is dat natuurlijk helemaal top. Bovendien had ik de afgelopen maanden voldoende tijd om te trainen. Kids op school, Albert naar zijn werk en dan de schoenen aan en een paar uur rennen.
De laatste week rust genomen (was wel nodig want ik had een fijne verkoudheid) en zondag moest ik er dan klaar voor zijn.
Vanaf de brug had je een mooi uitzicht op Manhattan. Hoewel ik daar niet echt goed naar kon kijken. Was druk met ervoor zorgen dat ik niet over truien/shirts struikelde die lopers voor me op de brug hadden uitgetrokken en dat ik niemand in de weg liep. De eerste kilometers zijn echt heel druk, weinig ruimte om te lopen en je eigen ritme te zoeken. Maar ook heel gaaf om met zoveel mensen tegelijk te rennen.
De eerste kilometers gingen snel voorbij. Ik liep lekker en eenmaal over de brug stond er al veel publiek. Echt niet normaal, heel veel mensen langs de kant die iedereen aanmoedigden, veel muziek, spandoeken met leuke teksten (mooie afleiding tijdens het lopen), veel high fives langs de kant, borden voor extra power, etc.etc. Echt super! De kilometers vlogen op deze manier voorbij.
Elke mijl werd er water en energiedrank aangegeven. De energiedrank ben ik meestal voorbij gerend, maar wel bij elke waterpost, water aangepakt. Daarnaast elk half uur een energiegel.
Zo halverwege begon ik mijn bovenbenen al wel iets te voelen. Maar ik dacht, gewoon doorgaan, maar zien of en waar het schip strandt. Om me heen zag ik steeds meer mensen gaan wandelen. Voor mezelf een mooie stimulans, want zo kon ik heel veel mensen inhalen. Dat voelde goed.
De benen ging ik steeds meer voelen, maar al het publiek motiveerde enorm om te blijven rennen. De laatste 10 km en zeker de laatste 5 waren wel heel zwaar. Vroeg me af en toe echt af hoe ik mijn benen op moest blijven tillen. Probeerde, als afleiding, op het publiek te blijven letten. Een paar km voor het eind werd ik nog even goed aangemoedigd door Albert en Jarne met spandoek (helaas lag Byrthe thuis ziek op de bank), dat gaf nog even de extra energie die ik nodig had voor de laatste kilometers. Want die laatste kilometers leken heel ver.......
Het moment dat ik over de finish ging gaf een heerlijk gevoel: YES!!!! I did it!
Daarna kreeg ik gelijk een medaille omgehangen, een warme 'doek' en een 'herstelrugzakje' met eten en drinken. En dan doorwandelen om Central Park uit te komen, wandelen voelde eerst heel raar, maar wel goed om niet stil te gaan staan. Ondertussen begonnen met berichtjes lezen op mijn telefoon. Zag via een berichtje op mijn telefoon wat mijn eindtijd precies was: 04.05.19. Van tevoren wel gehoopt op zo'n mooie tijd, maar niet echt gedacht dat ik dat zou halen.
Geweldig hoeveel mensen mij volgden tijdens het lopen (via de NYC app) en na de tijd allemaal lieve berichtjes stuurden. Dat gaf mij een topgevoel: enorm bedankt allemaal! De pijn in mijn benen was zo een stuk draaglijker!
Bij de uitgang kreeg ik nog een heerlijk warme poncho en toen op zoek naar Albert en Jarne. Ook erg leuk dat heel veel voorbijgangers feliciteerden.
Foto's zijn van voor de start, tijdens de loop, op de finishlijn en een paar minuten na finish met medaille!
Kortom: een topervaring! Geweldig om mee te doen!
Nu natuurlijk spierpijn en pijn in knieën, maar dat gaat wel weer over en wordt met de dag minder. Ben vooral aan het nagenieten van deze prachtige dag!
Of ik nog een keer in NYC ga lopen? Denk het niet. Het was een geweldige ervaring, vraag me af of de beleving een volgende keer weer zo geweldig kan zijn.
Of ik nog een keer een marathon ga lopen? Dat zou best kunnen, maar eerst maar even het verloop van mijn volledige herstel afwachten.
Ingeschreven in januari, in maart gehoord dat ik ingeloot was en daarna trainen!
Een marathon lopen stond op mijn bucketlist en als je deze dan kan lopen in New York, is dat natuurlijk helemaal top. Bovendien had ik de afgelopen maanden voldoende tijd om te trainen. Kids op school, Albert naar zijn werk en dan de schoenen aan en een paar uur rennen.
De laatste week rust genomen (was wel nodig want ik had een fijne verkoudheid) en zondag moest ik er dan klaar voor zijn.
Een neef van Albert, Marcel, liep ook mee, dus Albert zette ons zondagochtend vroeg af bij de start op Staten Island. De wegen rond de start werden om 7 uur al afgesloten, vandaar zo vroeg. Gelukkig werd de tijd afgelopen weekend verzet, scheelde een uurtje slaap. Om 5.15 uur in de auto. En om 6.30 uur waren we bij de Verrazano-Narrows Bridge.
En toen begon het lange wachten. Mijn start was om 10.40 uur. Het wachten ging best snel. Er waren 3 'dorpen' (3 startkleuren) waar je bij binnenkomst een warme Dunkin'Donuts muts kreeg en meer dan genoeg eten en drinken (koffie/thee/water/energydrank/bagels/ energierepen/bananen). Naast mijn meegebrachte eten nog maar een extra bagel en energiereep gegeten. Hoe meer energie in mijn lijf, hoe beter dacht ik.
Tijdens het wachten zag ik de eerste startgroepen al over de brug lopen. Vanuit het dorp werden deze lopers goed aangemoedigd. Ik moest om 10.15 in mijn startvak staan, dus op tijd de warme kleren uit, nog even naar het toilet en richting startvak. Daar kon ik omringd door duizenden mensen in het zonnetje verder wachten, tot eindelijk het startschot klonk!
Tijdens het wachten zag ik de eerste startgroepen al over de brug lopen. Vanuit het dorp werden deze lopers goed aangemoedigd. Ik moest om 10.15 in mijn startvak staan, dus op tijd de warme kleren uit, nog even naar het toilet en richting startvak. Daar kon ik omringd door duizenden mensen in het zonnetje verder wachten, tot eindelijk het startschot klonk!
De eerste kilometers gingen snel voorbij. Ik liep lekker en eenmaal over de brug stond er al veel publiek. Echt niet normaal, heel veel mensen langs de kant die iedereen aanmoedigden, veel muziek, spandoeken met leuke teksten (mooie afleiding tijdens het lopen), veel high fives langs de kant, borden voor extra power, etc.etc. Echt super! De kilometers vlogen op deze manier voorbij.
Elke mijl werd er water en energiedrank aangegeven. De energiedrank ben ik meestal voorbij gerend, maar wel bij elke waterpost, water aangepakt. Daarnaast elk half uur een energiegel.
Zo halverwege begon ik mijn bovenbenen al wel iets te voelen. Maar ik dacht, gewoon doorgaan, maar zien of en waar het schip strandt. Om me heen zag ik steeds meer mensen gaan wandelen. Voor mezelf een mooie stimulans, want zo kon ik heel veel mensen inhalen. Dat voelde goed.
De benen ging ik steeds meer voelen, maar al het publiek motiveerde enorm om te blijven rennen. De laatste 10 km en zeker de laatste 5 waren wel heel zwaar. Vroeg me af en toe echt af hoe ik mijn benen op moest blijven tillen. Probeerde, als afleiding, op het publiek te blijven letten. Een paar km voor het eind werd ik nog even goed aangemoedigd door Albert en Jarne met spandoek (helaas lag Byrthe thuis ziek op de bank), dat gaf nog even de extra energie die ik nodig had voor de laatste kilometers. Want die laatste kilometers leken heel ver.......
Het moment dat ik over de finish ging gaf een heerlijk gevoel: YES!!!! I did it!
Daarna kreeg ik gelijk een medaille omgehangen, een warme 'doek' en een 'herstelrugzakje' met eten en drinken. En dan doorwandelen om Central Park uit te komen, wandelen voelde eerst heel raar, maar wel goed om niet stil te gaan staan. Ondertussen begonnen met berichtjes lezen op mijn telefoon. Zag via een berichtje op mijn telefoon wat mijn eindtijd precies was: 04.05.19. Van tevoren wel gehoopt op zo'n mooie tijd, maar niet echt gedacht dat ik dat zou halen.
Geweldig hoeveel mensen mij volgden tijdens het lopen (via de NYC app) en na de tijd allemaal lieve berichtjes stuurden. Dat gaf mij een topgevoel: enorm bedankt allemaal! De pijn in mijn benen was zo een stuk draaglijker!
Bij de uitgang kreeg ik nog een heerlijk warme poncho en toen op zoek naar Albert en Jarne. Ook erg leuk dat heel veel voorbijgangers feliciteerden.
Foto's zijn van voor de start, tijdens de loop, op de finishlijn en een paar minuten na finish met medaille!
Kortom: een topervaring! Geweldig om mee te doen!
Nu natuurlijk spierpijn en pijn in knieën, maar dat gaat wel weer over en wordt met de dag minder. Ben vooral aan het nagenieten van deze prachtige dag!
Of ik nog een keer in NYC ga lopen? Denk het niet. Het was een geweldige ervaring, vraag me af of de beleving een volgende keer weer zo geweldig kan zijn.
Of ik nog een keer een marathon ga lopen? Dat zou best kunnen, maar eerst maar even het verloop van mijn volledige herstel afwachten.
 |
| vermelding in de NY Times |
donderdag 27 oktober 2016
Nieuwe Amerikaanse ervaringen
Deze week weer 2 nieuwe Amerikaanse ervaringen aan ons rijtje toegevoegd.
Maandagavond naar de Great Jack O'lantern Blaze geweest. Met pompoenen zijn de mooiste dingen gemaakt, volgens Jarne: "Sicke gecarvede Halloween pompoenen tentoonstelling".
Ongeveer een uur loop je tussen de pompoenen door, over een brug, door een tunnel. Echt geweldig hoe alles gemaakt is.
Een kleine impressie (altijd lastig foto's in het donker):
Van de High School hadden we een officiële uitnodiging gekregen voor afgelopen dinsdagavond. Byrthe ontving haar 1e 'scholastic R award'. Elk jaar krijgen de leerlingen die het afgelopen schooljaar voor alle vakken een B (3.0) of hoger hebben gehaald ontvangen zo'n award. In de uitnodiging stond 'The high school staff is, indeed, proud of Byrthe's accomplishment. We hope she is equally proud to receive this award and will attend this recognition ceremony. Young ladies should wear dresses, skirts or dress slacks; gentlemen should wear shoes, slacks, and collared shirts. Jeans, sweats and sneakers are not appropriate for this occasion'.
Kortom een formele bijeenkomst.
We kregen bij binnenkomst een programmaboekje, waar o.a. alle namen van de leerlingen in stonden die een award ontvingen.
Het programma bestond uit toespraken van de principal, de assistant principle, de president van de Board of Education en een speech door een oud-leerling (class of 1966) die veel heeft bereikt. Vervolgens kregen de leerlingen één voor één hun 1e, 2e of 3e award. De High School is 4 jaar, dus je kunt max. 4 awards krijgen. Maar de leerlingen die een 4e award hebben gehaald, zitten inmiddels op college. Het schijnt dat het halen van deze awards belangrijk is bij de selectie voor colleges.
Er wordt echt uitgestraald dat je trots mag zijn op hetgeen je hebt bereikt. In Nederland wordt dit al gauw overdreven gevonden, maar eerlijk gezegd vind ik dat we in Nederland ook wel wat meer successen mogen vieren. En het mooie op de High School is dat iedereen zo'n award kan halen. Het is niet voorbehouden aan de zogenaamde 'slimme' leerlingen. Alle leerlingen volgen op hun eigen niveau hun vakken. Dus of je nu vakken op hoog of laag niveau volgt, iedereen kan een award verdienen.
Vanavond ging het om goede schoolprestaties, maar ze zijn hier net zo trots op leerlingen die het goed doen in een sport of bij een andere club (robotics, debat, chorus, etc) of bijv. heel actief zijn in de community.
Erg leuk om deze avond mee te maken en natuurlijk zijn we trots op Byrthe dat ze het zo goed heeft gedaan afgelopen jaar.
En ..... vandaag heeft Byrthe haar theorie-examen voor het rijbewijs gehaald! De afgelopen periode heeft ze daar op school les over gehad, omdat de meeste leerlingen dit schooljaar 16 worden. Met 16 mag je hier, onder begeleiding van je vader/moeder, rijden! Helaas is Byrthe nog lang geen 16, dus haar rijbewijs halen in Amerika gaat niet lukken.
Maandagavond naar de Great Jack O'lantern Blaze geweest. Met pompoenen zijn de mooiste dingen gemaakt, volgens Jarne: "Sicke gecarvede Halloween pompoenen tentoonstelling".
Ongeveer een uur loop je tussen de pompoenen door, over een brug, door een tunnel. Echt geweldig hoe alles gemaakt is.
Een kleine impressie (altijd lastig foto's in het donker):
Van de High School hadden we een officiële uitnodiging gekregen voor afgelopen dinsdagavond. Byrthe ontving haar 1e 'scholastic R award'. Elk jaar krijgen de leerlingen die het afgelopen schooljaar voor alle vakken een B (3.0) of hoger hebben gehaald ontvangen zo'n award. In de uitnodiging stond 'The high school staff is, indeed, proud of Byrthe's accomplishment. We hope she is equally proud to receive this award and will attend this recognition ceremony. Young ladies should wear dresses, skirts or dress slacks; gentlemen should wear shoes, slacks, and collared shirts. Jeans, sweats and sneakers are not appropriate for this occasion'.
Kortom een formele bijeenkomst.
We kregen bij binnenkomst een programmaboekje, waar o.a. alle namen van de leerlingen in stonden die een award ontvingen.
Het programma bestond uit toespraken van de principal, de assistant principle, de president van de Board of Education en een speech door een oud-leerling (class of 1966) die veel heeft bereikt. Vervolgens kregen de leerlingen één voor één hun 1e, 2e of 3e award. De High School is 4 jaar, dus je kunt max. 4 awards krijgen. Maar de leerlingen die een 4e award hebben gehaald, zitten inmiddels op college. Het schijnt dat het halen van deze awards belangrijk is bij de selectie voor colleges.
 |
| een beetje ver weg, maar hier zie je Byrthe op het podium |
 |
| Let op het speldje in de linkerbovenhoek |
Er wordt echt uitgestraald dat je trots mag zijn op hetgeen je hebt bereikt. In Nederland wordt dit al gauw overdreven gevonden, maar eerlijk gezegd vind ik dat we in Nederland ook wel wat meer successen mogen vieren. En het mooie op de High School is dat iedereen zo'n award kan halen. Het is niet voorbehouden aan de zogenaamde 'slimme' leerlingen. Alle leerlingen volgen op hun eigen niveau hun vakken. Dus of je nu vakken op hoog of laag niveau volgt, iedereen kan een award verdienen.
Vanavond ging het om goede schoolprestaties, maar ze zijn hier net zo trots op leerlingen die het goed doen in een sport of bij een andere club (robotics, debat, chorus, etc) of bijv. heel actief zijn in de community.
Erg leuk om deze avond mee te maken en natuurlijk zijn we trots op Byrthe dat ze het zo goed heeft gedaan afgelopen jaar.
En ..... vandaag heeft Byrthe haar theorie-examen voor het rijbewijs gehaald! De afgelopen periode heeft ze daar op school les over gehad, omdat de meeste leerlingen dit schooljaar 16 worden. Met 16 mag je hier, onder begeleiding van je vader/moeder, rijden! Helaas is Byrthe nog lang geen 16, dus haar rijbewijs halen in Amerika gaat niet lukken.
zondag 23 oktober 2016
Apple picking
De afgelopen weken twee echte Amerikaanse uitstapjes gemaakt:
'pumpkin picking' en 'apple picking'. Op vrije dagen en in de weekenden zijn dit veel gemaakt uitstapjes.
Op een vrije dag ging Byrthe met 2 vriendinnen naar de pumpkin farm. Jarne en ik zijn ook gegaan, konden we gelijk de meiden ophalen.
Op de pumpkin farm kon je met een hayride (tractor met wagens) naar het pumpkin field en naar 'corn mazes' (maïs doolhoven). Tijdens de hayride kom je allerlei Halloween taferelen tegen. Erg leuk gemaakt!
En de zaterdag erna zijn we naar een farm (Pennings Orchard) geweest voor 'apple picking'. Was een uitstapje vanuit Campina. Deze boerderij was ongeveer drie kwartier rijden, een prachtige route door Ringwood State Park en Wawayanda State Park. De bossen zijn nu in geweldige kleuren, je kijkt echt je ogen uit!
Apple picking is 'big business'. De auto's rijden af en aan, er is een grote winkel, er waren kinderfeestjes, .... Het is natuurlijk maar een korte periode in het jaar dat er appels geplukt kunnen worden, maar in die periode wordt het druk bezocht.
Ook onze catering was goed voorzien door Campina (broodjes, drinken, chips, koeken). Met een volle maag konden we appels gaan plukken. Erg leuk om door die enorme boomgaard in de heuvels te wandelen en appels te plukken.
Voorlopig hebben we appels genoeg in huis. Byrthe heeft al een heerlijke hollandse appeltaart gebakken en Jarne appelflappen, maar we hebben nog genoeg over voor andere baksels!
'pumpkin picking' en 'apple picking'. Op vrije dagen en in de weekenden zijn dit veel gemaakt uitstapjes.
Op een vrije dag ging Byrthe met 2 vriendinnen naar de pumpkin farm. Jarne en ik zijn ook gegaan, konden we gelijk de meiden ophalen.
Op de pumpkin farm kon je met een hayride (tractor met wagens) naar het pumpkin field en naar 'corn mazes' (maïs doolhoven). Tijdens de hayride kom je allerlei Halloween taferelen tegen. Erg leuk gemaakt!
Het pumpkin picking viel een beetje tegen: in een open veld liggen heel veel pompoenen en kun je je eigen pompoen uitzoeken om mee te nemen (uiteraard tegen betaling). Maar het idee is wel leuk en in ieder geval leuk om foto's mee te maken.
En de zaterdag erna zijn we naar een farm (Pennings Orchard) geweest voor 'apple picking'. Was een uitstapje vanuit Campina. Deze boerderij was ongeveer drie kwartier rijden, een prachtige route door Ringwood State Park en Wawayanda State Park. De bossen zijn nu in geweldige kleuren, je kijkt echt je ogen uit!
Apple picking is 'big business'. De auto's rijden af en aan, er is een grote winkel, er waren kinderfeestjes, .... Het is natuurlijk maar een korte periode in het jaar dat er appels geplukt kunnen worden, maar in die periode wordt het druk bezocht.
Ook onze catering was goed voorzien door Campina (broodjes, drinken, chips, koeken). Met een volle maag konden we appels gaan plukken. Erg leuk om door die enorme boomgaard in de heuvels te wandelen en appels te plukken.
Voorlopig hebben we appels genoeg in huis. Byrthe heeft al een heerlijke hollandse appeltaart gebakken en Jarne appelflappen, maar we hebben nog genoeg over voor andere baksels!
zondag 9 oktober 2016
Roadtrip
Wat hebben wij een geweldige roadtrip gemaakt deze zomer. Zoals ik in een eerder blog al vertelde, stond onze auto op ons te wachten in Denver. Daar begonnen we onze trip.
We kunnen na deze vakantie heel wat bezochte staten op ons lijstje bijschrijven: Colorado, Utah, Nevada, Californië, Arizona en New Mexico. En het een was nog mooier dan het ander. Deze staten geven een heel ander gevoel dan New Jersey. Alles is veel ruimer: je waant je af en toe echt in een western film. Je kunt kilometers en kilometers rijden zonder een huis te zien. En als er al een huis/boerderij staat, is het volgende huis mijlenver weg. Dat is echt totaal anders dan wat we in New Jersey gewend zijn.
Van tevoren hadden we onze reis grotendeels uitgestippeld. Voor het eerste deel van de reis hadden we Airbnb's geboekt. Overnachtingen voor het 2e deel van de reis hebben we onderweg geboekt (1 of 2 dagen vooruit). Airbnb was een goede keus, zo hebben we op veel verschillende plekken geslapen: een houten blokhut, een eigen woning in een township met gebruik van fitnessruimte en zwembad, een boomhut, bij mensen thuis wat leuke gesprekken oplevert, een tuinhuis met uitzicht op San Diego en een whirlpool op het terras, een boerderij middenin Compton (LA), etc. En als er geen Airbnb beschikbaar was in de buurt, sliepen we in motels.
Ook leuk dat vrienden van ons tegelijkertijd een rondreis maakten, zodat we een paar dagen samen konden optrekken. Zo hebben we met Jan Iemke, Jeanine, Ane en Nienke Bryce National Park en Zion National Park bezocht. En in San Francisco waren we met 3 gezinnen: daar sloten Richard, Sandra, Ilse en Guus zich ook aan. Erg gezellig met z'n allen!
Het is teveel om op te noemen wat we allemaal hebben gezien. Dus een paar highlights. De eerste parken die we hebben bezocht, maakten het meeste indruk. Waarschijnlijk ook, omdat ik nog nooit zoiets groots gezien had.
Arches National Park (Utah):
Daarna Zion National Park (Utah): heel indrukwekkend!
Bryce National Park (Utah):
Ook een mooie ervaring was Death Valley (Californië). Een hele grote woestijn en een temperatuur van 50 graden. Natuurlijk wel uit de auto geweest om te voelen hoe warm, oftewel heet, dat eigenlijk is.
Yosemite National Park (Californië):
We kunnen na deze vakantie heel wat bezochte staten op ons lijstje bijschrijven: Colorado, Utah, Nevada, Californië, Arizona en New Mexico. En het een was nog mooier dan het ander. Deze staten geven een heel ander gevoel dan New Jersey. Alles is veel ruimer: je waant je af en toe echt in een western film. Je kunt kilometers en kilometers rijden zonder een huis te zien. En als er al een huis/boerderij staat, is het volgende huis mijlenver weg. Dat is echt totaal anders dan wat we in New Jersey gewend zijn.
Van tevoren hadden we onze reis grotendeels uitgestippeld. Voor het eerste deel van de reis hadden we Airbnb's geboekt. Overnachtingen voor het 2e deel van de reis hebben we onderweg geboekt (1 of 2 dagen vooruit). Airbnb was een goede keus, zo hebben we op veel verschillende plekken geslapen: een houten blokhut, een eigen woning in een township met gebruik van fitnessruimte en zwembad, een boomhut, bij mensen thuis wat leuke gesprekken oplevert, een tuinhuis met uitzicht op San Diego en een whirlpool op het terras, een boerderij middenin Compton (LA), etc. En als er geen Airbnb beschikbaar was in de buurt, sliepen we in motels.
Ook leuk dat vrienden van ons tegelijkertijd een rondreis maakten, zodat we een paar dagen samen konden optrekken. Zo hebben we met Jan Iemke, Jeanine, Ane en Nienke Bryce National Park en Zion National Park bezocht. En in San Francisco waren we met 3 gezinnen: daar sloten Richard, Sandra, Ilse en Guus zich ook aan. Erg gezellig met z'n allen!
Het is teveel om op te noemen wat we allemaal hebben gezien. Dus een paar highlights. De eerste parken die we hebben bezocht, maakten het meeste indruk. Waarschijnlijk ook, omdat ik nog nooit zoiets groots gezien had.
Arches National Park (Utah):
Daarna Zion National Park (Utah): heel indrukwekkend!
Bryce National Park (Utah):
 |
| lekker wandelen! |
Ook een mooie ervaring was Death Valley (Californië). Een hele grote woestijn en een temperatuur van 50 graden. Natuurlijk wel uit de auto geweest om te voelen hoe warm, oftewel heet, dat eigenlijk is.
Yosemite National Park (Californië):
Naast deze prachtige parken hebben we een aantal steden bezocht: Las Vegas, San Francisco, Los Angeles (met natuurlijk Hollywood en Universal Studios), San Diego en Albuquerque (om de plekken te zien waar 'Breaking Bad' (netflix serie) zich afspeelt).
Natuurlijk super om alles te zien: Golden Gate Bridge, zeeleeuwen bij pier 39 (SF), Lombard Street, 'walk of fame' (viel eerlijk gezegd wat tegen), Hollywood sign, Universal Studios, etc. etc. En te lunchen in Los Pollos Hermanos (breaking bad). Maar de stad die ons het meest aansprak was San Diego. Een binnenstad met veel winkels en restaurantjes, het oude centrum en ook nog vlakbij een heerlijk strand!
De route langs de kust van San Francisco, via Los Angeles, naar San Diego is ook een hoogtepunt!
Hier sla ik de foto's maar even over, de meeste plekken kent iedereen wel van foto's of TV.
 |
| Old town San Diego |
Vanuit San Diego zetten we weer koers richting Denver via Arizona en New Mexico. Wederom een prachtige route. In Arizona hebben we Flagstaff en Sedona aangedaan. In Sedona hebben we een prachtige wandeling gemaakt:
Daarna via route66 op naar New Mexico!
In New Mexico een stuk langs de Rio Grande gereden en de Gorgo Bridge opgelopen. Deze brug is 200 meter hoog (5e hoogste van de VS). Ik kan je nu vertellen dat dat heel hoog is. Spannend om bovenop die brug naar beneden naar de rivier te kijken.
Voor Byrthe en mij eindigde de reis in Denver (na nog een nachtje in Colorade Springs). Wij vlogen vanaf daar terug naar huis, omdat de volgende dag Byrthes tennis op de High School begon. Albert en Jarne zijn samen in een dag of 5 naar huis gereden via de noordelijke route (Wyoming, Nebraska, Iowa, Illinois, Ohio, en Pennsylvania). Onderweg zijn ze o.a. kuddes bizons tegengekomen en hebben ze een baseballwedstrijd van de Chicago Cubs bezocht.
 |
| bizon in achtertuin van de Airbnb |
Voor ons allemaal een onvergetelijke reis!
Wie weet gaan we volgend jaar zomer weer een roadtrip doen.... nu al zin in!
Abonneren op:
Posts (Atom)