Goed nieuws: ik heb mijn New Jersey rijbewijs binnen!
In mijn vorige blog heb ik geschreven welke hobbels ik allemaal tegenkwam.
Gelukkig had de bank snel een debitcard voor me geregeld en konden Albert en ik afgelopen vrijdag opnieuw naar een MVC-office. Deze keer waren alle papieren in orde, maar was er een andere kink in de kabel: de verbinding met het immigratiebureau lukte niet..... Ik dacht even 'daar gaan we weer....', maar toen we een uur later terugkwamen was het euvel opgelost en mocht ik mijn theorie-examen maken. Dat ging gelukkig goed (wel blij dat ik me goed had voorbereid) en dus kon ik de deur uitlopen met mijn 'NJ auto driver license'.
Boodschappen doen in de supermarkt is nog steeds geen hobby van mij. Ik blijf het lastig vinden om met het aanbod hier goede inkopen te doen en lekkere maaltijden te maken. Eigenlijk raar, want het aanbod is vele malen groter dan in Nederland (of misschien is dat het probleem), maar de producten zijn anders. Zo is er een enorm aanbod aan diepvriesproducten, daar houd ik helaas niet zo van. Al die kant-en-klaar maaltijden zijn niet mijn ding. Ik heb liever vers, maar dat aanbod vind ik wat tegenvallen. Zeker als ik ook nog een beetje op de prijs wil letten. Ach....misschien ben ik gewoon teveel vastgeroest in het Nederlandse aanbod..... langzaamaan verandert dat wel..... Het Nederlandse brood en Nederlandse kaas blijven we wel missen. Af en toe bak ik zelf brood, dat is in ieder geval lekkerder dan het Amerikaanse brood.
Van elke winkel is het handig om een pasje te hebben. Alleen met een pasje kun je gebruik maken van aanbiedingen en spaar je om korting te krijgen. Een pasje is meestal een kleine 'bagtag'. Deze kun je aan een sleutelhanger hangen. Ik heb inmiddels een aardige bos verzameld. Als ik een keer mijn pas vergeet, dan kan ik mijn telefoonnummer intoetsen. Dat is wel zo handig.
Dat Amerika een 'couponland' is, had ik al wel eens gehoord. Een klein stukje daarvan ervaar ik nu ook. Via de website van de supermarkt kun je bijv. digitale coupons downloaden (worden automatisch op je pasje gezet). Dat heb ik inmiddels geleerd. Steevast wordt er bij de kassa gevraagd of ik coupons heb, dus ook op andere manieren zijn coupons te krijgen. Bijv. in krantjes die je in de brievenbus krijgt, soms een coupon na afrekenen bij kassa, maar er zijn waarschijnlijk nog veel meer manieren. Geen idee....
Toen Byrthe laatst de bespanning van haar tennisracket kapot sloeg, werd mij verteld bij welke sportwinkel ik een nieuwe bespanning kon regelen. En.... werd er bij verteld.... kijk eerst op internet als je naar die winkel gaat, want er is altijd wel een coupon te vinden. Je moet nooit ergens het volle bedrag voor betalen. Ik heb wel even gezocht (maar niet gevonden). Het nadeel van dit soort dingen is dat je daarna ook bestookt wordt met reclame-mail. Zit ik niet echt op te wachten....
Iets anders dat mij opvalt in de supermarkt: plastic tasjes. Ik las laatst in de krant dat in Engeland betaald moet gaan worden voor plastic tasjes. Dat zou hier een goudmijn zijn!
In de supermarkt worden de boodschappen meestal voor je ingepakt (luxe!). Je mag kiezen tussen papieren en plastic zakken, maar papier in plastic is ook een optie. Er worden veel tasjes gebruikt: vlees gaat altijd in een apart tasje, met 1 gallon melk is er weer een tasje gevuld. De tasjes kun je na gebruik weer inleveren bij de supermarkt, deze worden gerecycled. In het begin namen we wel eens onze eigen boodschappentassen mee, maar dat werd meestal niet gewaardeerd. Zelfs bijna ruzie om gekregen. Toch ben ik er onlangs weer mee begonnen en ik kreeg zelfs een compliment van een inpakker. Voorlopig houd ik het maar op een combinatie van eigen tassen en supermarkt-tasjes......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten